- Τό ασυνείδητο («βαθύ υπόγειο») όπου εδρεύουν οί αυτόματες λειτουργίες τού οργανισμού καί τά ένστικτα τού είδους.
- Τό υποσυνείδητο («υπόγειο»), όπου εδρεύουν οί μή συνειδητές συναισθηματικές καί βουλητικές δυνάμεις πού ώθούν τόν άνθρωπο σέ ώρισμένη συμπεριφορά καί πού έχουν τους δικούς τους νόμους καί δυναμική, χωρίς νά έλέγχονται άπό τήν ενσυνείδητη βούληση.
- Ή τρέχουσα συνείδηση («ισόγειο»), όπου εδρεύει τό «έγώ» καί τά τρέχοντα ερεθίσματα καί σκέψεις, ό ανθρώπινος Λόγος καί ή έλλογος βούλησις. Στό επίπεδο αυτό λειτουργεί στήν σημερινή του εξελικτική φάση ό άνθρωπος.
- Τό ύπερσυνείδητο («ύπερώον»). Πρόκειται γιά τό τμήμα τής ανθρωπινής ψυχής πού είναι ακόμη άνεξέλικτο, τού όποιου τήν λειτουργία ό άνθρωπος αντιλαμβάνεται μόνον αμυδρά. Μέ τό μέρος αύτού τού εαυτού του ό άνθρωπος αντιλαμβάνεται τούς άνωτέρους κόσμους, πραγματοποιεί τις ενοράσεις καί τήν «θέασις» (κατά τήν Πλατωνική ορολογία) καί συλλαμβάνει τις ανώτερες ιδέες καί Ιδανικά. Έδώ κατοικεί καί ό Θείος Λόγος. "Ας σημειωθή ότι αυτός είναι καί ό συμβολισμός τού «υπερώου» τού Ευαγγελίου, όπου λαμβάνουν χώραν ό «Μυστικός Δείπνος» (μύησις) καί ή
- «'Επιφοίτησις» («θέασις»). Ακριβώς αντίστοιχες στρωματώσεις αποτελούν καί τήν Φυλετική Ψυχή ενός "Εθνους: Τό συλλογικό ασυνείδητο καί υποσυνείδητο, όπου κατοικούν άφ' ενός τά συλλογικά ένστικτα τής αγέλης (άφού σέ πρωτόγονη κατάστασι ή ανθρώπινη ομάδα μπορεί νά παρομοιασθή μέ αγέλη) καί άφ' έτερου διάφορες επιθυμίες, κατεστημένα ένστικτα, εγωισμοί, φόβοι κλπ. των μαζών. Στό ψυχικό αυτό στρώμα οφείλεται τό φαινόμενο τού λαϊκισμού.
- Ή τρέχουσα κοινή συνείδησις, όπου εδρεύει ή καθημερινή κοινή γνώμη καί ή κοινή λογική.
- Τό συλλογικό ύπερσυνείδητο. Έδώ συλλαμβάνονται καί αναπτύσσονται τά ευγενέστερα ιδανικά, ενοράσεις, προσδοκίες καί ανώτερες βλέψεις ενός λαού. Προικισμένα άτομα μπορούν νά μεταφέρουν τίς ευγενείς αυτές συλλήψεις στό επίπεδο τού συνειδητού καί νά συμβάλλουν έτσι στήν δημιουργία των παραδόσεων, της μυθολογίας. τών τεχνών κλπ. Τέτοια άτομα είναι οί προφήτες και οι μεγάλοι καλλιτέχνες καί φιλόσοφοι. Γνωρίζουμε ότι ό άνθρωπος έφθασε στό σημερινό του επίπεδο μέσω τής εξελίξεως, ξεκινώντας άπό μία πρωτόγονη μορφή, αυτή τού ανθρωποειδούς.
Τήν σημερινή του εξελικτική κατάσταση τήν κατέκτησε μέ αγώνα, διότι μέσω της φυσικής επιλογής, έπρεπε νά νικήση τίς άντεξελικτικές δυνάμεις τής φύσεως, («εξελικτικός πόλεμος»). Σήμερα, όμως, δέν ενδιαφέρει τόσο ή γενετική έξέλιξις, άλλά, χωρίς αυτή νά άγνοήται, ενδιαφέρει περισσότερο ή πνευματική τοιαύτη, ή άνάπτυξις δηλ. τού ύπερσυνειδητού, τής εσωτερικής αυτής Ακροπόλεως, πού κάνει τόν "Ανθρωπο άξιο τού ονόματος του. Αναλύοντας καί παραθέτοντας τίς παραπάνω σκέψεις, πρός τίς οποίες συγκλίνουν σήμερα τόσο οί επιστήμονες, όσο καί η εξωτερική καί ή εσωτερική φιλοσοφία μπορούμε εύκολα νά δούμε τι είναι ό Εθνικισμός.
Ό Εθνικισμός, λοιπόν, είναι μία στάση ζωής ενός φιλοσοφημένου ατόμου σύμφωνα με την οποία:
- Αναγνωρίζει τι σημαίνει Έθνος καθώς και τήν αξία του καί τόν κύριο ρόλο του στην δημιουργία της Ιστορίας καί τού Πολιτισμού και αντιλαμβάνεται τήν ένταξή του σ' αύτό.
- Αναγνωρίζει τίς ποιότητες πού αποτελούν τήν συλλογική ψυχή του Έθνους καί άπευθύνεται στό Εθνικό Ύπερσυνείδητο.
Συνειδητοποιεί τόν διεξαγόμενο εξελικτικά αγώνα καί προσπαθεί, συμμετέχοντας συνειδητά σ' αυτόν, νά υπηρέτηση τήν συλλογική μαζί μέ τήν ατομική του πνευματική έξέλιξη πού πραγματώνεται μέσω της διαδικασίας δημιουργίας ενός υγιούς πολιτισμού.
Συνεπώς ό 'Εθνικισμός στό πολιτικό πεδίο είναι μία προσπάθεια μέ φιλοσοφικό καί ηρωϊκό-αγωνιστικό ταυτόχρονο χαρακτήρα που αποσκοπεί στήν συνειδητή έξυπηρέτηση του Έθνους καί στήν συμμέτοχη καί ύποβάθμισης της εξελίξεως τής φυλής μέσω τής οργανώσεως της σέ προηγμένη, ακμαία καί αυτοδύναμη Πολιτεία, τής υποταγής των άντεξελικτικών δυνάμεων καί κυρίως μέσω τής ένεργοποιήσεως τών ανωτέρων εκείνων δυνάμεων πού θά φέρουν τήν δημιουργία ενός ανώτερου Πολιτισμού.
Ό Εθνικισμός υπερέχει τών άλλων πολιτικών ιδεολογιών διότι αυτές απευθύνονται συνήθως στά κατώτερα στρώματα τής συλλογικής ψυχής (λαϊκισμός, άριστερισμός κλπ) ή τό πολύ στήν άπλή κοινή λογική, πολλές φορές μέ σοφίσματα (φιλελευθερισμός), ένώ οι Εθνικιστές θεωρώντας τόν άνθρωπο ως ον μέ ανώτερες δυνατότητες καί προορισμό, και ύποστηρίζονιας τήν αρμονική συνεξέλιξη της ατομικής μέ τήν συλλογική προσωπικότητα αποβλέπουν στήν κατάκτηση μέ κοινό αγώνα τής εσωτερικής μας Ακροπόλεως τήν όποία κατάκτηση τόσο όμορφα καί εύστοχα συμβολίζει ό Ελληνικός Τρωικός μύθος καθώς και ό επίσης Ελληνικός μύθος τής Ίεριχούς.
Ελληνικός Εθνικισμός και Ευρωπαϊκοί Εθνικισμοί
Ή ανάλυση πού ακολουθεί έχει σκοπό να διαλύσει διάφορες λανθασμένες και κατά παρεξήγησιν εντυπώσεις πού κυκλοφορούν στον πολιτικό χώρο σχετικά με την στάση των πραγματικώς Ελλήνων Εθνικιστών έναντι των ξένων κινημάτων με εθνικιστικές ονομασίες και τις σχέσεις του Ελληνικού με τούς ξένους Εθνικισμούς.
ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
Πολλοί αναλυτές χρησιμοποιούν την Ελληνική λέξη Εθνικισμός ως μετάφραση του γαλλικού όρου Νationalisme ή του Γερμανικού Νationalismus αντιστοίχως. Ό Γαλλικός Νασιοναλισμός σαν Ιδεολογικό ρεύμα κατάγεται από την λεγομένη «Γαλλική» επανάσταση του 1789 και δεν είναι τίποτε άλλο από μία παραλλαγή των Ιδεών των Βολταίρου-Ρουσσώ. Ή ουσία του γαλλικού νασιοναλισμού έγκειται στο ότι εισάγει την έννοια του κοινωνικού σώματος (Έθνους-Νασιόν) την όποια ανάγει σε πρώτη αξία, αντικαθιστώντας με αυτήν την αξία τού Μονάρχου. Έτσι αντιστρέφει την, έννοια της Ιεραρχίας, αποκαθιστώντας την εκ των άνω προς τα κάτω ροή Ιδεών στην πολιτεία με την αντίστροφη εκ των κάτω προς τα άνω. Στα βιβλία του «Κοινωνικό Συμβόλαιο» και «Το πνεύμα των Νόμων», διαστρέφοντας το περιεχόμενο του Πλατωνικού διαλόγου «Κρίτων», ό Ρουσσώ εισάγει μία ταξική και διεσπαρμένη εικόνα του κοινωνικού σώματος, άντί τής ορθής οργανικής Πλατωνικής αντιλήψεως. Δεδομένου ότι ή Γαλλική λεγομένη επανάσταση υπήρξε στην πραγματικότητα αποτέλεσμα συνομωσιών των Τεκτονικών Στοών της Γαλλίας, το ιδεολογικό ρεύμα του Γαλλικού νασιοναλισμού υπήρξε, στο θέμα τής Θρησκείας, όπως ήταν φυσικό, αθεϊστικό και υλιστικό.
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
Όσον άφορα τώρα στον Γερμανικό Νασιοναλισμό, ή ρίζα του θα πρέπει να αναζητηθεί στο αίσθημα τού Γερμανικού κυρίως λαού και έκ παραλλήλου και άλλων λαών της Ευρώπης, όπως ό Ιταλικός, ό Ισπανικός, ό Ρουμανικός κλπ. να επιτύχουν την Εθνική τους πραγμάτωση και συγχρόνως να αποτινάξουν την πολιτική και οικονομική κηδεμονία και την πνευματική καταδυνάστευση πού ύφίσταντο από τον περασμένο ήδη αιώνα από την πολιτική των Αγγλοσαξόνων με την επικουρία των μασονικών στοών και των υλιστικών θεωριών πού έξεπορεύοντο από αυτές.
Κάτω από τις συνθήκες αυτές ανεπτύχθη ένα υγιές αίσθημα πατριωτισμού και ηρωισμού, το όποιο όμως αναμείχθηκε με ένα μη υγιές αίσθημα, αυτό του καταπιεσμένου και του εξαθλιωμένου. Το ιδεολογικό αυτό ρεύμα έχει μια ορθότερη αντίληψη περί του κοινωνικού σώματος από αυτό του Γαλλικού νασιοναλισμού και άλλοτε δέχεται μια καλύτερη συγκόλληση των μερών από τα όποια το κοινωνικό σώμα αποτελείται (συντεχνιακό κράτος του φασισμού) ενώ άλλοτε αναγνωρίζει την πλήρη οργανικότητα του κοινωνικού σώματος θεωρώντας το ως μία ενιαία οντότητα (Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός).
Το κοινωνικό σώμα στην περίπτωση αυτή χαρακτηρίζεται από μία αυτόνομη προσωπικότητα με ιδιαίτερη συμπεριφορά, ονομαζόμενη «φυλετική ψυχή», εκδήλωση της όποιας είναι ή Εθνική Συνείδηση. Ή φυλετική ψυχή, έννοια τής όποιας την ύπαρξη υποστηρίζουν σήμερα τα συμπεράσματα ερευνητών του ύψους του Κerl Υoung, έχει δομή ανάλογη με αυτή τής ατομικής ανθρωπινής ψυχής, την όποια μπορούμε να φαντασθούμε ως αποτελούμενη από στρώματα:
Στα χαμηλότερα στρώματα (περιοχή του υποσυνειδήτου και ασυνειδήτου) λειτουργούν τα Βιολογικά ένστικτα καθώς και οι διάφορες εκλογές δυνάμεις του ανθρώπου τις οποίες οι ψυχολόγοι ονόμασαν Libido. Όλες οι σημερινές αναρχικές, υλιστικές κλπ θεωρίες, όταν χρησιμοποιούν την προπαγάνδα περί «ελευθεριών, άρσεων της καταπιέσεως, «δικαιωμάτων» κλπ., αποβλέπουν στην ανεξέλεγκτη απελευθέρωση ακριβώς των άλογων δυνάμεων του ασυνειδήτου και του υποσυνειδήτου της φυλετικής ψυχής.
Στα μεσαία στρώματα δρα και μορφούται ή τρέχουσα κοινή γνώμη.
Στα ανώτερα τέλος στρώματα της φυλετικής ψυχής, στην εσωτερική αυτή Ακρόπολη του Ανθρώπου, συλλαμβάνονται οι ανώτερες ιδέες και άξιες. Εκεί φυτεύονται τα σπέρματα των πολιτισμών και από εκεί εκπορεύονται οι παραδόσεις, οι μυθολογίες οι αισθητικές κλίσεις και τα ιδανικά της κάθε φυλής, ανάλογα βεβαίως και με το εξελικτικό της επίπεδο. Σε κάθε ένα από τα στρώματα πού προαναφέραμε, δρουν τρεις ψυχολογικές νεώτερες αρχές: Ή βούληση, ή γνώση και το συναίσθημα ως αντανάκλαση τής τριαδικής δομής του Σύμπαντος.
Το Ιδεολογικό ρεύμα του Γερμανικού Νασιοναλισμού, με χαρακτηριστικό εκπρόσωπο τον Φρειδερίκο Νίτσε, ενώ αναγνωρίζει την ολότητα της φυλετικής ψυχής, απευθύνεται κυρίως στα στρώματα του υποσυνειδήτου. Εκεί αναγνωρίζει την βούληση, την οποία απομονώνει από τις άλλες δύο αρχές. Ή γνώσις καί το συναίσθημα γίνονται κατά τον Νίτσε εχθροί της βουλήσεως πού πρέπει να εξουδετερωθούν. Σαν συμπέρασμα, το Ιδεολογικό αυτό ρεύμα καταλήγει να θεοποιήσει την τυφλή βούληση πού πηγάζει από τα βάθη του ανθρωπίνου υποσυνειδήτου. Ή τυφλή αυτή βούληση δεν ζητά τίποτε άλλο από την αυτοεπιβεβαίωσή της την όποια νομίζει ότι συναντά στον γιγαντισμό.
Ο Γερμανικός Νασιοναλισμός υπεστηρίχθη και αυτός από κάποιες μυστικές εταιρείες, εκ των όποιων γνωστή είναι ή εταιρεία της θούλης για την οποία υπεστηρίχθη ότι έλκει την καταγωγή της από την βυθισμένη ήπειρο τής Ατλαντίδος. Σαν εχθρικό προς την έννοια της γνώσεως ρεύμα, καθώς και τις συναφείς έννοιες τής Αρμονίας, τού Λόγου κλπ., στο θέμα τής θρησκείας είναι αγωνιστικό. Οι ψευδομυστηριακές τελετές πού ανέπτυξε στην Γερμανία ό Εθνικοσοσιαλισμός θα πρέπει να θεωρήσουμε σαν συμπέρασμα εν των ανωτέρω, ότι στόχο, είχαν να κινητοποιήσουν δυνάμεις των κατωτέρων πεδίων.
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
Αφού διευκρινίσαμε τα πεδία στα όποια κινούνται οι Ευρωπαϊκοί Νασιοναλισμοί (Γαλλογενής καί Γερμανογενής), ας δούμε σε πώς αντιπαρατίθεται με αυτούς ό Ελληνικός Εθνικισμός.
Ό Ελληνικός Εθνικισμός αναγνωρίζει το ενιαίον καί την οργανικότητα τής κοινωνικής ομάδας, την οποίαν καί ονομάζει Έθνος, Στην ιδεολογική αυτή αφετηρία εξαντλείται καί ή ομοιότης του με τούς δύο Ευρωπαϊκούς Νασιοναλισμούς.
Ό Ελληνικός Εθνικισμός αναγνωρίζει το Έθνος σαν αποτέλεσμα τής εξελίξεως του ανθρωπίνου είδους. Ή εξέλιξη στο βιολογικό επίπεδο δημιούργησε τις φυλές. Ό νόμος, όμως, τής εξελίξεως επεκτείνεται καί στο ψυχικό, νοητικό, καί πνευματικό επίπεδο. Ή εξέλιξις στα επίπεδα αυτά δημιούργησε τα έθνη. Ή φυλή είναι μία βιολογική πραγματικότης. Το Έθνος είναι μία ψυχονευρωτική πραγματικότης. Ότι είναι το σώμα καί ό νους για τον ατομικό άνθρωπο, είναι αντιστοίχως ή φυλή καί το Έθνος για την συλλογική ανθρώπινη οντότητα.
Ή ζωή μέσα στο Σύμπαν, καθώς καί στον πλανήτη Γη, εξελίσσεται διαρκώς σε ανωτέρους τύπους, υλοποιούμενη σε μορφές πολλές καί ποικίλες, ατελέστερες καί τελειότερες. Μέσα στο ανθρώπινο είδος, οι φυλές καί τα Έθνη είναι μορφές ζωής ανήκουσες σε διαφορετικές εξελικτικές οδούς καί διαφορετικά εξελικτικά στάδια καί βαθμίδες. Μία υποθετική μαζική, επομένως, ανάμειξη των ανθρωπίνων φυλών καί των ανθρωπίνων πολιτισμών θα διέκοπτε την εξελικτική λειτουργία έκαστου έθνους καί τής ανθρωπότητας στο σύνολο της.
Σαν συμπέρασμα, ό Ελληνικός Εθνικισμός απορρίπτει κάθε Ιδέα διεθνισμού καί οικουμενισμού ως αντεξελικτική καί καταστροφική.
Ή επαφή καί ή συνεργασία μεταξύ εθνών πρέπει να γίνεται από θέσεως αυτοτέλειας κάθε μέρους, οι δε πολιτιστικές ανταλλαγές πρέπει να είναι αμοιβαίες καί εκλεκτικές καί να ακολουθούνται από την διαδικασία τής αφομοιώσεως.
Στην θέση του αυτή ό Ελληνικός Εθνικισμός διαφοροποιείται από τούς Ευρωπαϊκούς Νασιοναλισμούς, εκ των οποίων ό Γαλλικός υιοθετεί τον πλήρη διεθνισμό, ενώ ό Φασισμός καί ό Εθνικοσοσιαλισμός, με τις θεωρίες τους περί Κράτους καί περί Αρείου αίματος αντιστοίχως, δέχονται περιορισμένες μορφές διεθνισμού.
“Ας δούμε, τώρα, πώς αντιμετωπίζει ό Εθνικισμός μας το Έθνος καθεαυτό. ‘Η όλη θεώρηση τού Εθνικισμού βασίζεται σε δύο έννοιες πού έχουν ήδη προαναφερθεί:
Ή έννοια τής εξελίξεως.Ή έννοια τής συλλογικής φυλετικής ψυχής.
Εξέλιξις είναι ή αγωνιστική προσπάθεια μιας μορφής ζωής να μεταλλαχτεί σέ άλλη, ανώτερη μορφή. Ανώτερη δε μορφή ζωής είναι αυτή πού έχει ανώτερη μορφή συνειδήσεως. Συνήθως οι εξελικτικές θεωρίες ασχολούνται με την προέλευση του ανθρώπου δηλ. με το παρελθόν. Ή εξελικτική θεώρηση του Ελληνικού Εθνικισμού ασχολείται με τα επερχόμενα εξελικτικά στάδια του ανθρώπου καί του Έθνους, δηλ. μέ τό μέλλον.
Ή ατομική καί ή συλλογική εξέλιξις αντιμετωπίζονται αρμονικά στα πλαίσια της Εθνότητας. Το επόμενο εξελικτικό στάδιο μετά το ανθρώπινο είναι το θείον καί επομένως ό Εθνικισμός: στρέφεται προς το Ιδανικό τής αποθεώσεως ή θεώσεως του ανθρώπου. Ή εξέλιξις επιτυγχάνεται με καταβολή προσπάθειας καί με αγώνα διότι πρέπει να υπερνικηθούν οι άντεξελικτικές δυνάμεις τής ύλης, δηλ. ή αδράνεια, ή εντροπία, οι πλάνες, κλπ.. Έτσι ο Εθνικισμός απορρίπτει την έννοια τής ειρήνης πού σημαίνει την παραίτηση από τον αγώνα τής εξελίξεως καί υιοθετεί την έννοια τού εξελικτικού πολέμου, διακρίνοντας τον από τον καταστροφικό πόλεμο, τον οποίο βεβαίως, απορρίπτει. Ό εξελικτικός, άλλωστε, πόλεμος, είναι αυτός πού υπονοεί ό Έλλην φιλόσοφος Ηράκλειτος στο ρητό του «Πόλεμος πατήρ πάντων».
Πώς όμως, ό Εθνικισμός υπηρετεί την εξέλιξη;
Αυτό γίνεται στα πλαίσια του Εθνικού κράτους σε δύο επίπεδα.
- Στο συλλογικό επίπεδο δημιουργώντας προϋποθέσεις για την ανάπτυξη πνευματικού πολιτισμού.
- Στο ατομικό επίπεδο, με την παιδεία των νέων.
Όσον άφορα στό συλλογικό επίπεδο ό Εθνικισμός απευθυνόμενος στην φυλετική συλλογική ψυχή τού Έθνους, εργάζονται στα ανώτερα στρώματα αυτής, όπου κατοικεί το θείον μέρος του Ανθρώπου. Εκεί δεν προσπαθεί να καλλιεργήσει την τυφλή βούληση, άλλα την ανωτέρα έλλογη βούληση, ή όποια λειτουργεί συνεζευγμένη με τις υπόλοιπες δυο αρχές της ψυχικής τριάδας την γνώση στην ανώτερή της μορφή, δηλ. την αφηρημένη συνθετική γνώση καί το συναίσθημα στην επίσης άνωτερή του μορφή, δηλ. τον συμπαντικό ή Πλατωνικό έρωτα πού συνοδεύεται από την απάθεια, έννοια πού δίδει ό Σωκράτης άλλα καί ή Ορθοδοξία. Δρώντας σε αυτό το άνώτατό ψυχικό επίπεδο, φυσικό είναι καί να συναντάται καί να συμπορεύεται με την θρησκεία.
Τα υπόλοιπα καθήκοντα του Εθνικού Κράτους όπως ή εξασφάλιση των πόρων, ή σύμμετρος οικονομική ανάπτυξη, ή άσκηση δημογραφικής πολιτικής κλπ. εκτελούνται υπό βοηθητικώς προς την βασική αποστολή του, ή οποία μέσω τής αναπτύξεως πνευματικού πολιτισμού αποβλέπει στο να προωθήσει την ανθρώπινη εξέλιξη.
Συνοψίζοντας, συμπεραίνουμε ότι ό Ελληνικός Εθνικισμός έχει σημαντικές διαφορές από τούς Ευρωπαϊκούς Εθνικισμούς καί συγκεκριμένα, εν σχέση μεν προς τον γαλλικό Νασιοναλισμό έχει πληρέστερα καί οργανικότερη αντίληψη περί Έθνους, καί απορρίπτει τον αθεϊσμό του τελευταίου ενώ εν σχέση προς τον Γερμανικό Εθνικοσοσιαλισμό έχει την διαφορά του ότι απευθύνεται σε διαφορετικό χώρο τής συλλογικής ανθρώπινης προσωπικότητας, υπηρετεί καί καλλιεργεί την έλλογη βούληση του υπερσυνειδήτου αντί τής αλόγου βουλήσεως τού υποσυνειδήτου καί προκρίνει όχι την μέσω γιγαντισμού πραγμάτων τής άλογου αυτής βουλήσεως, άλλα την υποταγή των κατωτέρων δυνάμεων τής ανθρώπινης ψυχής στην ανωτέρα έλλογη βούληση, απορρίπτοντας παράλληλα την λατρεία των κατωτέρων δαιμονικών στοιχείων καί προκρίνοντας την ένωση με τον εντός του ανθρώπου εδρεύοντα θεία λόγο.
Πρόδρομος Κούρτογλου
Ο Ελληνικός Εθνικισμός
Τί είναι και τί δεν είναι τελικά ο Ελληνικός Εθνικισμός και τί σημαίνει να είσαι Έλληνας Εθνικιστής;
Oλα αυτά τα οποία είναι σήμερα εχθρικά προς την παγκόσμια σιωνιστική κλίκα καταπολεμούνται με την ανελέητη και ανιστόρητη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ και τα σχολεία.
Πιθανόν, ο όρος Εθνικισμός κάποιους να τους ξενίζει. Αυτό συμβαίνει για δυο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι η βρώμικη προπαγάνδα που καλλιεργήθηκε τα προηγούμενα χρόνια αλλά και η αμάθεια και η αδιαφορία των ιδίων των ελλήνων που έμαθαν να δέχονται μασημένη τροφή.
Ο Ελληνικός Εθνικισμός είναι ένα έμφυτο συναίσθημα που απορρέει από την αγάπη για την Ελληνική Φυλή το Γένος-Έθνος και την Πατρίδα. Συνεπώς, όποιος αισθάνεται το ίδιο θέλοντας και μη είτε το γνωρίζει είτε όχι, είναι Έλληνας Εθνικιστής. Με το συναίσθημα αυτό προτάσσουμε το εγώ μας αδιαφορώντας για αυτό, στην υπηρεσία και μόνον του Ελληνικού Γένους-Έθνους για την προστασία και διατήρηση του. Καποιοι ’’Ελληνες’’ καταδικάζουν τον Ελληνικό Εθνικισμό διότι δεν γνωρίζουν ότι είναι συναίσθημα και βασίζεται στο δικαίωμα της αυτοσυντήρησης.
Είναι το τελευταίο κάστρο αντίστασης, δηλαδή ο τελευταίος αμυντικός μηχανισμός του Ελληνικού Γένους - Έθνους και Πατρίδας.
Είναι έμφυτος σε κάθε άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του και αποτελεί φυσικό φαινόμενο. Είναι μια κατάσταση που βιώνει κάθε υγιής οργανισμός όταν νιώθει ότι απειλείται σοβαρά και έτσι ενεργοποιούνται αυτόματα τα αντισώματα του ώστε να τον προστατέψουν. Τα αντισώματα αυτά είναι οι Έλληνες Εθνικιστές. Αυτοί είναι όσοι προτάσσουν τον εαυτό τους χωρίς ανταλλάγματα ώστε να σωθεί ολόκληρο το υπόλοιπο σώμα και να συνεχίσει να υπάρχει.
Δύο τρανταχτά παραδείγματα γνήσιων Εθνικιστών βρίσκονται στο ζωικό βασίλειο. Αυτά είναι το μυρμήγκι και η μέλισσα διότι όπως εργάζονται και παράγουν, ζουν και πεθαίνουν για την διατήρηση του γένους τους. Όποιος τα απειλήσει, ανεξάρτητα από το μέγεθος, θυσιάζονται με αυταπάρνηση για να σωθούν τα υπόλοιπα. Συνεπώς, ότι είναι αντίθετο θεωρείται εκ των πραγμάτων παρά φύσιν.
Ο Ελληνικός Εθνικισμός δεν γνωρίζει χειμώνες, ούτε καλοκαίρια. Είναι σκοπός και τρόπος ζωής. Δεν έχει ωράριο και δεν επιδέχεται φθηνές δικαιολογίες. Δεν είναι αστείο της στιγμής ούτε μόδα. Δεν τον αναγιγνώσκεις μόνον σε κάποια βιβλία, αλλά κυρίως τον βιώνεις.
Ο Εθνικισμός μας είναι καθαρός και Ελληνικός, ούτε Γερμανικός είναι, ούτε Σέρβικος, ούτε άλλος. Δεν είναι φοβικό σύνδρομο και ανασφάλεια αλλά είναι η έκφραση της έντονης επιθυμίας για την πρόοδο του Έθνους μας και του Ελληνισμού.
Ο Πατριωτισμός εννοείται αλλά και περιλαμβάνεται στην ευρύτερη έννοια του Εθνικισμού. Ο Πατριωτισμός εκφράζει την ευημερία των πολιτών και ότι άλλο συνεπάγεται αυτός, μέσα στα περιθώρια και τα σύνορα του Κράτους. Ο Εθνικισμός συν αυτό, συνεπάγεται την ευημερία ολόκληρης της Φυλής - Έθνους. Θέλουμε να προβάλουμε τους δικούς μας Ήρωες ως πρότυπα στα παιδιά μας. Από τον Όμηρο και τον Ηρακλή και πιο πριν, έως τον Δραγούμη τον Κολοκοτρώνη και τον Σολωμό Σολωμού και πιο πέρα.
Όταν μας αποκαλούν Εθνικιστές δεν μας βρίζουν όπως νομίζουν οι ανόητοι. Αντιθέτως, μας τιμούν χωρίς να το ξέρουν.
Ιδεολογικός Πατέρας του Ελληνικού Εθνικισμού θεωρείται ο Ίωνας Δραγούμης, ασχέτως αν ο Ελληνικός Εθνικισμός έχει τις ρίζες του πριν χιλιάδες χρόνια στους Αρχαίους Έλληνες. Μεγαλύτερη τιμή για εμάς τους Έλληνες Εθνικιστές, είναι να μας δοθεί η ευκαιρία να τιμήσουμε τους προγόνους μας χύνοντας το αίμα μας για το Έθνος και την Πατρίδα μας. Έτσι θα γίνουμε το παράδειγμα στους επόμενους ώστε να συνεχίσουν να εργάζονται για την επιβίωση και την πρόοδο της Φυλής μας.
Δεν φοράμε ΠΟΤΕ κουκούλες διότι δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε. Δεν εκμεταλλευόμαστε γυναίκες και παιδιά διότι δεν αρμόζει στα πιστεύω μας. Δεν κλέβουμε αλλά κοπιάζουμε για να αποκτήσουμε.
Τέλος, ο Έλληνας Εθνικιστής είναι ένας υπερήφανος και τίμιος άνθρωπος και πρέπει να αποτελεί το παράδειγμα προς μίμηση για όλους. Είναι αυτός που συνεχίζει την πορεία του σύμφωνα με τις ηθικές αξίες και τις αρετές των αρχαίων προγόνων του. Τελικά Εθνικιστής ή είσαι, ή δεν είσαι !
"Η πίστη δεν είναι απλά μια ιδέα που κατέχει ο νους. Είναι μια ιδέα που κυριεύει το μυαλό."(Ρόμπερτ Όξτον Μπόλτον)
Ο άνθρωπος ως μέλος της κοινότητας
Στην εποχή που ζούμε πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν πως ο άνθρωπος είναι ένα ατομικό από τη φύση του πλάσμα. Το κάνουν αυτό γιατί τους βολεύει, ξέρουν ότι μπορούν να εξουσιάσουν και να κατευθύνουν πολύ εύκολα άβουλα όντα, άτομα χωρίς συνείδηση, ιδανικά και γνώση. Αυτό όμως είναι ένα μεγάλο ψέμα, γιατί ο άνθρωπος από τη στιγμή που γεννιέται αυτόματα θεωρείται μέλος μιας κοινότητας.
Η ζωή του ανθρώπου από τη στιγμή που γεννιέται μέχρι και τον θάνατο του κυλάει στους κόλπους μιας κοινότητας. Ενώ αυτό που βρίσκουμε στον κόσμο δεν είναι ανθρώπους ως άτομα αλλά ως λαούς, φυλές και έθνη. Σύμφωνα και με τον Ευρωπαίο φιλόσοφο Krannhals, «Το άτομο ως άτομο, δεν έχει ούτε το δικαίωμα, ούτε το καθήκον να υπάρχει, γιατί οποιοδήποτε δικαίωμα και καθήκον πηγάζει από την Κοινότητα». Για να μπορέσει λοιπόν μια οργανωμένη κοινωνία να ευημερήσει και να αναπτυχθεί πρέπει να κατανοηθεί πλήρως η φιλοσοφική αυτή σκέψη. Πρέπει όλοι οι πολίτες να ενεργούν και να πράττουν με πρώτιστο μέλημα το γενικό καλό και όχι το ατομικό συμφέρον.
Για να καταφέρει όμως να κατανοήσει κάποιος την σημασία της κοινότητας πρέπει πρώτα να αντιληφθεί την έννοια του έθνους, της φυλής και της πατρίδας. Να μάθει την καταγωγή του αλλά και να διέλθει μιας παιδείας η οποία θα τον εμποτίσει με υψηλές αξίες και ιδανικά.
Εντούτοις πρέπει να τονισθεί και η σημασία της ατομικής ελευθερίας του ατόμου σε μια κοινωνία. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να στερηθεί η προσωπική ελευθερία του ανθρώπου και η σπουδαιότητα της προσωπικότητας. Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου πρέπει να αναδεικνύεται μέσα από την κοινότητα, το άτομο ως μέλος της κοινότητας απαιτείται να εκφράζει ελεύθερα την προσωπικότητα του, μόνο έτσι θα μπορέσει η κοινότητα να προοδεύσει. Ο κάθε άνθρωπος οφείλει να έχει ενεργό ρόλο, να είναι δημιουργικός, να έχει ηθική συνείδηση και να συμβαδίζει με τους κανόνες της κοινότητας. Αυτή είναι και πραγματική έννοια της ελευθερίας την οποία εξέφρασε και ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης ο οποίος αναγνώρισε την ελευθερία μόνο στον δημιουργικό άνθρωπο.
Όταν λοιπόν σταματήσεις να σκέφτεσαι ατομικιστικά θα νιώσεις ελεύθερος. Όταν ελευθερωθείς τότε θα γίνεις Εθνικιστής!
Κυριάκος Πραστίτης
Μέτωπο Νεολαίας
Στέλεχος Ε.ΛΑ.Μ.
"Ότι κάνουμε για τους εαυτούς μας, πεθαίνει μαζί με μας. Ότι κάνουμε για τους άλλους και τον κόσμο, παραμένει και είναι αθάνατο." (Άλμπερτ Πάιν)
Εθνικισμός και ιστορική εμπειρία
του Γιάννη Κουριαννίδη εκδότη του περιοδικού «Ενδοχώρα»
Ο εθνικισμός ως ιδεολογία αναπτύσσεται στα διάφορα έθνη ως η συνείδηση του πατριωτισμού, του ενστίκτου εκείνου, δηλαδή, που αυθόρμητα οδηγεί τους ανθρώπους στο να υπερασπίσουν τα πάτρια, τον τόπο τους δηλαδή, τους δικούς τους, την θρησκεία τους, την γλώσσα τους, την ταυτότητά τους. Το γιατί νοιώθουν αυτή την ανάγκη, το κάθε έθνος το εξηγεί σύμφωνα με την κοσμοθέαση που έχει αναπτύξει στο πέρασμα των αιώνων κοινής συμβίωσης των μελών του. Η διαμονή στον ίδιο τόπο, τα έθιμα και οι παραδόσεις, τα ίδια βιώματα, η κοινή θρησκεία και γλώσσα ενισχύουν και διαμορφώνουν την κοινή αυτή συνείδηση.
Ο ρόλος της Ιστορίας είναι καταλυτικός. Όπως τονίζει ο Αχμέτ Νταβούτογλου, στο έργο του «Το στρατηγικό βάθος» (εκδόσεις «Ποιότητα», σελ. 117): «Η ιστορική εμπειρία μπορεί να ερμηνευτεί εκ νέου, αλλά δεν μπορεί ποτέ να τροποποιηθεί και κυρίως να παραβλεφθεί. Εκείνοι που πίστεψαν ότι θα μπορέσουν να διαμορφώσουν την ιστορική μνήμη βάσει των προσταγών και προτιμήσεων των πολιτικών κέντρων εξουσίας, χάθηκαν στα γρανάζια της διδάσκουσας ιστορίας».
Λογικό είναι οι ευρωπαϊκοί εθνικισμοί να αποτυπώνουν την ιδιοπροσωπία κάθε έθνους, έχουν όμως όλες ως κοινή τους ρίζα την ελληνική κοσμοθέαση της αρχαιότητας. Η διαμόρφωση, όμως, των ευρωπαϊκών εθνικισμών στηρίχτηκε μόνο στα πρότυπα της λεγομένης κλασικής Ελλάδος, που απετέλεσαν τη βάση του ιδεολογικού οικοδομήματός τους.
Ο ελληνικός εθνικισμός θεμελιώθηκε επίσης στην ιστορική μνήμη της αρχαιότητας, αλλά αναπτύχθηκε παράλληλα με τους λοιπούς ευρωπαϊκούς, αξιοποιώντας την ιστορική εμπειρία της αγωνιώδους προσπάθειας επιβιώσεως του ελληνικού έθνους, επί σειρά αιώνων, ανάμεσα σε αλλόφυλους και βάρβαρους λαούς, αλλά και μέσα σε πολυεθνικά και πολυφυλετικά περιβάλλοντα, όπως αυτό της Βυζαντινής, αλλά και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έτσι, παρά την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του ελληνικού πνεύματος στα περιβάλλοντα αυτά, ο ελληνικός εθνικισμός, πέραν του όμαιμου, του ομόγλωσσου και του ομόθρησκου, ανέπτυξε κυρίως το ομότροπον ως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για την κοινή προοπτική όλων των συνιστώντων μερών του ελληνικού έθνους.
Οι Έλληνες, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, έμοιαζαν πάντοτε σαν τα βατράχια κρεμασμένοι στα παράλια ολόκληρης της Μεσογείου. Η έλλειψη εδαφικής ενδοχώρας αναπληρώθηκε κατά τον καλύτερο τρόπο με την πολιτισμική ενδοχώρα του Ελληνισμού, που συγκράτησε σε μία ενιαία πορεία επιβίωσης και προοπτικής όλους τους Έλληνες, ακόμη κι αν κάποιοι από αυτούς είχαν στην ιστορική τους πορεία απωλέσει είτε τη γλώσσα τους, είτε τη θρησκεία τους, είτε και τα δύο. Το μεγαλείο του ελληνικού εθνικισμού εδράζεται ακριβώς σ’ αυτό. Στη δυνατότητά του δηλαδή να εκφράζεται και να μεγαλουργεί ακόμη και μέσα από την αλεβίτικη εκδοχή του μουσουλμανισμού ή και μέσα από την τουρκόφωνη εκδοχή των Καππαδόκων και της Φυλλάδας του Μεγαλέξανδρου.
Ο εξανθρωπισμός της Οικουμένης, που τόσο εύστοχα αποτύπωσε ως προορισμό του Έλληνος ο Περικλής Γιαννόπουλος και τεκμηρίωσαν με το πνεύμα και τη βιοτή τους ο Ίων Δραγούμης, ο Ιωάννης Συκουτρής, ο Δημήτριος Βεζανής και ο Κωστής Παλαμάς, στέκεται υπεράνω των δυτικοευρωπαϊκών εθνικισμών. Η κατακτητική θεώρηση και επιβολή του γερμανικού εθνικισμού, αλλά και το οικονομικό πρότυπο του ιταλικού, καθώς και η κοσμοπολίτικη εκδοχή του γαλλικού, υπολείπονται κατά πολύ του οράματος του ελληνικού εθνικισμού, που απέδειξε στην πράξη ότι γνωρίζει και να σέβεται τους ανταγωνιστές του, ακόμη και να συμπορεύεται όπου απαιτείται για το κοινό καλό, αλλά και να δίνει τις δέουσες απαντήσεις όποτε χρειαστεί να υπερασπίσει τα πάτρια και την ταυτότητά του.
Οι Έλληνες εθνικιστές αυτό ακριβώς το χρέος έχουν απέναντι στις προκλήσεις των καιρών μας: Να διαφυλάξουν αυτό το πρότυπο του ελληνικού εθνικισμού, σε μία εποχή που τόσο η έννοιά του όσο και η εικόνα του βάλλονται από παντού. Και, ως συνήθως, οι πιο επώδυνες και καταστροφικές βολές προέρχονται από το εσωτερικό...
|